Бураяд хэлэн баян даа!

Тэнгэриин хууляар амилhан

Аялгата буряад хэлэмни.

Газарай магнайда мүндэлhэн

Буряад монгол хэлэмни.

Барга Баатар хаанай

Һүнэhэ үмэглэhэн Буряадни

Баргалжин-Гуа хатанай

Сүү шэнгэhэн хэлэмни.

Бүртэ буурал абымни

Хулэгэй дуун бэлэй.

Марал-Гуа эжымни

Үлгын дуун бэлэй…

Энэ буряад хэлэеэ магтаhан Болдын Батхуу поэдэй «Аялгата hайхан буряад хэлэмни» гэhэн шүлэгэй үгэнүүд манай темэдэ тон дүтэ бшуу. Булагаа шэргэhэн нютаг – нютаг бэшэ, угаа алдаhан хүн – хүн бэшэ… гэhэн манай монгол угсаатанай сэсэн бодолнуудай нэгыень үргэлжэлүүлбэл: түрэл хэлэеэ алдаhан арад – арад бэшэ гэхэдэ болоно ха юм. Хараад үзэхэдэ, түрэл хэлэеэ мэдэхэгуй хүн хэды hайхан юумэ алдана гээшэб, буряад хэлэнэйнгээ баялигые ойлгонгүй, ухаандаашье оруулангүй ябана гээшэб: нэн түрүүн хайрата эжынгээ дуулаhан үлгын дуу өөрын түрэл хэлэн дээрээ шагнаха аргагүй, өөрөөшье үри хүүгэдээ бүүбэйлжэ дуулахагүй. Арадайнгаа ёhо заншал, hургалнуудые ухаандаа дутуу шэнгүүлжэ абаhан, арадай аман үгын алтан hургаал, үгэнүүдые, буряад уран зохеолшодой, шүлэгшэдэй бэшэhэн  зохеолнуудые уншажаршье, шагнаад ойлгожоршье шадахагүй, шог зугаа сэгнэжэ абаха аргагүй, зон байна. Дуу, хатар hонирхожо шагнаа, хараа hаань hайн.

Харин мүнөө сагта буряад хэлэндээ дээдэ захиргаануудhаа эхилээд арад зон болотороо анхаралаа табяад байхадаа хамта түрэл хэлэеэ дэлгээхэбди, хүгжөөхэбди гэжэ hанагдана. Ерээдүй сагта гансал буряадби гэhэн хүн бэшэ, манай буряад hайхан орондо ажаhууhан улад булта хоорондоо буряадаар харилсажа, зугаалжа ябаха гэжэ найдагдана.

Хүүгэдэй сэсэрлигтэ ажаллажа байхадаа багашуулые буряад хэлэндэ дуратай болгохо, hонирхуулхын тула элдэб нааданай аргануудhаа гадна бураяд хэлэнэйнгээ баян абдарhаа: арадай аман үгэ, жороо үгэнүүдые, оньhон үгэнүүдые, таабаринуудые тоолуурнуудые, онтохонуудые, багахан рассказуудые, дуу, шүлэг хэргэлхэдэ ехэ аша туhатай байдаг.

Буряад хэлэнэйнгээ шэмэг, баялиг дэлгээжэ ном hудар бэшэжэ, элдэб конкурс, мүрысөөн, фестивальнуудые үнгэргэжэ байhан зон бураяд арадайнгаа буян хэшэгтэ хүртэхэл даа!